Zonneloos.
Zonneloos.
Ik ken die pose, dat figuur
heb haar ontdekt in de grotten van de nacht
daar waar de tijd ondiepe poelen vormt
en wacht
zachter dan het zwart
In die gedempte hoeken van oneindigheid
bij laagtij van het hart
dáár heb ik haar beschreven
bemijmerd in de meest troosteloze taal
Met de overgave die elke begrip
van noodzaak tart
ademde ik haar als was ze
de laatste flard van een lang vergeten thuis
Nu danst ze in mijn ziel
waaronder de zon verstard
met haar zomen
over de natte rotsen sleept
wordt ze vaker dan ooit
met de branding verward
Ik ken die pose, dat figuur
heb haar ontdekt in de grotten van de nacht
daar waar de tijd ondiepe poelen vormt
en wacht
zachter dan het zwart
In die gedempte hoeken van oneindigheid
bij laagtij van het hart
dáár heb ik haar beschreven
bemijmerd in de meest troosteloze taal
Met de overgave die elke begrip
van noodzaak tart
ademde ik haar als was ze
de laatste flard van een lang vergeten thuis
Nu danst ze in mijn ziel
waaronder de zon verstard
met haar zomen
over de natte rotsen sleept
wordt ze vaker dan ooit
met de branding verward
Reacties op dit gedicht
| Aluna: | Vrijdag, maart 12, 2010 23:28 |
| Damn, prachtig, en ps. 2e strofe is wel evemooi als de rest! :p |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, december 18, 2008 14:24 |
| supermooi | |
| Quando: | Vrijdag, december 05, 2008 20:22 |
Hee. Ik had hier al gereageerd. Nog maar een keer dan. Het loopt goed en een mooi einde. Alleen de tweede strofe iets minder.. Maar de rest - goed. Vaker schrijven jij.. |
|
| Sifra.: | Donderdag, december 04, 2008 19:47 |
| Mooi, een overdenker. Sifra |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2008 | ||
| Thema's: | ||