fluistering
jij ademt zon creëert de sterren
het zomert, straks
als ik je zie, bloeiend
in gouden tranen
verstuif ik storm, warmte
die nooit verteert
troost me
als ik jou niet vinden kan
troost me
als je mij niet meer omhelst
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zondag, april 26, 2009 12:06 |
| ow droevig einde :( Bartxxx |
|
| Hilly N: | Zondag, maart 29, 2009 23:27 |
| Mooi mooi mooi! Lieve groet, Hilly |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 21, 2008 01:00 |
| is kerst niet bij uitstek de langnachtelijke tijd van verhalen met altijd de vraag of je van je meegedragen je veel gedane wonde tot je verwondering verwacht kunt raken. hans |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 05, 2008 19:49 |
| super mooi | |
| kerima ellouise: | Donderdag, december 04, 2008 10:16 |
| zucht...hoe mooi deze fluistering het landschap van het hart laat bloeien... prachtig Froukje!!! liefs kerima ellouise |
|
| Werner Domroese: | Donderdag, december 04, 2008 00:04 |
| Mooi verwoord. Froukje, in dromen kan je troost altijd ergens vinden. Het is alleen zo lastig zoeken met je ogen dicht. |
|
| switi lobi: | Woensdag, december 03, 2008 23:52 |
| Wat mooi... Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Froukje Vos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2008 | ||
| Thema's: | ||