Het mensenkind in mij,
Zonder dat ik het wist,
ben ik het kwijt geraakt.
Het was voor mij normaal,
dat de tijd even ontwaakt...
Verledentijd zei jij.
Het kind in mij is weg.
Een mens zonder geweten.
Zoals ik het je wel vaker zeg...
Het mensenkind in mij,
loopt over wegen lang.
Naar morgen kijkt ze op.
en word een beetje bang...
Een kind zonder gevoelens,
weet niet meer waar naartoe.
Valt in de berm in slaap,
want o ze is zo moe...
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Woensdag, mei 27, 2009 16:12 |
| Tja, dat weet ook ik niet:P | |
| goldenchild: | Dinsdag, mei 26, 2009 20:14 |
| prachtig little fly waarom zo weinig reakties op dit gevoelig liefdevol gedicht liefs eddie | |
Over dit gedicht
| Auteur: little fly | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2008 | ||
| Thema's: | ||