Vroeger
Glimlachend loopt ze weer dezelfde straten
Ook de tuinhekjes aanraken kan ze niet laten
Plukt zonder schaamte een bloem uit het gazon
Huppelt de weg waarmee de dag begon
Echter de oude vertrouwde school wordt niet gevonden
Die plek is door nieuwe gebouwen verslonden
Wat vervreemd begint ze om zich heen te kijken
Moesten de sterke eik en die linden ook wijken?
Lopend gaat ze weer maar zonder lach
Geschokt door de dingen die ze niet zag
Als ze dan ineens de oude snoepwinkel weer ziet
Voelt ze weer de drop, proeft ze weer dat ze geniet
Glimlachend loopt ze weer dezelfde straten
Kan de herinneringen aan haar jeugd nu in haar hoofd laten
Ook de tuinhekjes aanraken kan ze niet laten
Plukt zonder schaamte een bloem uit het gazon
Huppelt de weg waarmee de dag begon
Echter de oude vertrouwde school wordt niet gevonden
Die plek is door nieuwe gebouwen verslonden
Wat vervreemd begint ze om zich heen te kijken
Moesten de sterke eik en die linden ook wijken?
Lopend gaat ze weer maar zonder lach
Geschokt door de dingen die ze niet zag
Als ze dan ineens de oude snoepwinkel weer ziet
Voelt ze weer de drop, proeft ze weer dat ze geniet
Glimlachend loopt ze weer dezelfde straten
Kan de herinneringen aan haar jeugd nu in haar hoofd laten
Reacties op dit gedicht
| Voske: | Maandag, april 01, 2002 20:28 |
| Ik vind het ook wel erg dat je bepaalde plekjes uit je jeugd niet meer ongeschonden terugvindt.Het is net of je bestolen bent. Voske.. |
|
| Susanne X: | Maandag, april 01, 2002 17:49 |
| De herinneringen blijven, maar vroeger zal plaats moeten maken voor nu. Oude gebouwen worden vervangen door nieuwe. Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: julia van der Vat | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2002 | ||
| Thema's: | ||