Regisseur.
Op mijn fiets
Baan ik mij een weg
Door het donker
Met de maan
Als spotlight
Op een toneel
Het water naast mij
Als een stille
Toeschouwer
Mijn toneel bestaat uit niets
Meer dan ik dacht
Te hebben gevonden
De regisseur van het toneel
Blijkt verdwenen te zijn
En de cast
Heeft het verhaal in eigen hand
Op mijn fiets baan ik mij een weg
Over het toneel
Het water naast mij
Als een lege orkestbak
De muzikanten zwijgen
de cast is het draaiboek kwijtgeraakt
en de geluidsman heeft het volume terug gedraaid.
Het enige licht
Komt van een spotlight
Die de hoofdrolspeler
Fel beschijnt
De hoofdrolspeler staat alleen
Op het toneel
Met een leeg blad zonder tekst in handen
Niet wetend wat te zeggen
Baant ze zich onzeker een weg
Door het donker
van de lege zaal.
Baan ik mij een weg
Door het donker
Met de maan
Als spotlight
Op een toneel
Het water naast mij
Als een stille
Toeschouwer
Mijn toneel bestaat uit niets
Meer dan ik dacht
Te hebben gevonden
De regisseur van het toneel
Blijkt verdwenen te zijn
En de cast
Heeft het verhaal in eigen hand
Op mijn fiets baan ik mij een weg
Over het toneel
Het water naast mij
Als een lege orkestbak
De muzikanten zwijgen
de cast is het draaiboek kwijtgeraakt
en de geluidsman heeft het volume terug gedraaid.
Het enige licht
Komt van een spotlight
Die de hoofdrolspeler
Fel beschijnt
De hoofdrolspeler staat alleen
Op het toneel
Met een leeg blad zonder tekst in handen
Niet wetend wat te zeggen
Baant ze zich onzeker een weg
Door het donker
van de lege zaal.
Reacties op dit gedicht
| Flyingwings: | Zondag, december 14, 2008 13:31 |
| Je creeert een bepaald gevoel van eenzaamheid, angst, maar toch ook het gevoel dat je het donker trotseert in je eentje. Schitterend. X. K. |
|
| Flyingwings: | Dinsdag, december 09, 2008 18:17 |
| Very nice meisje =D | |
Over dit gedicht
| Auteur: Perfume | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2008 | ||
| Thema's: | ||