vanuit de popgebroken ben ik
in de cirkel van de vlinder
onooglijk en onbeschermd
met slechts honger om te overleven
in mijn naakt bestaan
er is geen geheugen in mij
dan herinnering aan kauwen
dus vreet ik mij de dagen door
met wat de wereld te bieden
en vaak een hapje meer
met mijn honger groter dan mezelf
nu is het uur dan toch gekomen
de tijd om me af te sluiten
van wat ik niet begrijp
en vind mezelf alleen terug
in een web van vergane dromen
ik voel verandering
ik verlies mijn beeld
ergens in het later lonkt
een ander ik beloftevol
dat ik nu sterven moet
dus sterf ik nu
het voelt best
goed