Regenboogtinten
Regenboogtinten
Tabula rasa
meende ik te zijn, wachtend
op jou, om mij te schilderen
in emoties, te vangen
in woorden, het verleden
weg te vagen, misschien
was ik jouw kruistocht wel.
Ik was het schaduwmeisje,
de ruwe diamant,
de muurbloem, de toeschouwer
bij de levensdans.
Ik liet me vormen, kneden,
schaven tot al wat
jij nodig had
-en meer, maar nu hanteer
ik de kwasten en kleur
mijzelf in regenboogtinten
terug naar wie ik eens was.
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Donderdag, december 11, 2008 20:06 |
| weer zo een mooitje. ik ben even tussen je gedichtjes aan het snuffelen, maar deze "gewone" amy heeft een bijzonder talent:) liefs van amber |
|
| Sabri83: | Woensdag, december 10, 2008 17:08 |
| Prachtig net als je andere gedichten. x liefs. | |
| litle-wing: | Woensdag, december 10, 2008 12:41 |
| goed zo laat je lijden door jou eigen gevoel... erg prachtig dit met liefse |
|
| Peter van Tiel: | Woensdag, december 10, 2008 12:20 |
| Schitterend! Heerlijk toch om jezelf weer terug te vinden, zelf kunnen bepalen wat je doet en hoe je leeft. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
| Fata Morgana: | Dinsdag, december 09, 2008 23:53 |
| Mooi, je ware kleuren en jezelf neerzetten, groet en zwaai van Fata | |
| Werner Domroese: | Dinsdag, december 09, 2008 23:43 |
| Altijd jezelf terugvinden. ''t Is soms een hele klus... :) | |
| Ludy: | Dinsdag, december 09, 2008 22:14 |
| Mooi verwoord en heel herkenbaar. Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2008 | ||
| Thema's: | ||