Ik zie de maskers
De maskers om me heen
Aantallen zijn divers
Sommige zie je niet meteen

Zelf ook maskers gedragen
Sommige draag ik nu nog
Ze zijn als oude verflagen
Ze maskeren zelfbedrog

Uiteindelijk vallen ze van je af
Blijf je alleen met je gezicht
Scheidt je het koren van kaf
Zie je voor het eerst het licht

Voor sommige is dit te fel
Gaat het masker terug
Zit je niet lekker in je vel
Dan maak je die fout al vlug

Ze zijn niet noodzakelijk
Maar soms zo heerlijk fijn
Ze maken je vindingrijk
Maar van binnen ben je o zo klein

Ik heb me lang verstopt
Tot ik de maskers heb verbrand
Mijn gezicht langzaam geschrobd
Nu reik ik mensen de hand

Niet alle maskers heb ik gekend
Niet elke traan geproefd
Maar wanneer je gebroken bent
Ben ik de schouder die je behoeft

De maskers laten je lijden
Vergroten je verdriet
Probeer je te bevrijden
Kijk hoe het leven troost biedt