Zo wit als sneeuw
Ik kijk naar buiten
door het bemiste raam.
Alles voor me,
zo mooi bedekt,
bedekt met sneeuw.
Daarginds zie ik
spelende kinderen,
ingestopt met dikke
jasjes en mutsen.
Verderop zie ik de
postbode moeite
doen om toch op tijd
klaar te zijn.
Zo wit als sneeuw.
Was m’n hart nog
maar zo wit,
zo wit als sneeuw.
Dat ik opnieuw
kon beginnen.
Alles vergeten,
een nieuwe start maken.
Opnieuw kan kiezen
wat ik wel wil en
wat ik niet wil.
Zo wit als sneeuw.
door het bemiste raam.
Alles voor me,
zo mooi bedekt,
bedekt met sneeuw.
Daarginds zie ik
spelende kinderen,
ingestopt met dikke
jasjes en mutsen.
Verderop zie ik de
postbode moeite
doen om toch op tijd
klaar te zijn.
Zo wit als sneeuw.
Was m’n hart nog
maar zo wit,
zo wit als sneeuw.
Dat ik opnieuw
kon beginnen.
Alles vergeten,
een nieuwe start maken.
Opnieuw kan kiezen
wat ik wel wil en
wat ik niet wil.
Zo wit als sneeuw.
Reacties op dit gedicht
| Lovely_ girl: | Zaterdag, december 13, 2008 17:41 |
| pff lieverd, zo mooi geschreven ! het witte van de sneeuw zit nog in je hart, al zie je dat af en toe misschien niet :) .. Je bent geweldig, echt waar (A) .. Dikke knuf en kus ! ben er altijd voor je he :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Flowertjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2008 | ||
| Thema's: | ||