Wandeling van het verleden
Alle zwakke plekjes van mijn zijn
kunnen ze in een woordenstroom
eindeloos blijven beschrijven
en vooral in mijn oren wrijven
altijd is er wel een kritische noot
want we doen nu eenmaal veel fout.
Ik haal alleen de bomen aan
het rapen van de tamme kastanjes
en het zoeken naar de zwarte braam
na een wandeling van uren
samen luieren in de zonnestralen
al die mooie dingen samen.
Soms moesten we jullie verleiden
met een bonbonbloc of een ijsje
om jullie te stimuleren mee te gaan
op de zondagse tocht door het leven
niet dat jullie dan echt wilde zien
het ging om het doel waarom.
Dan zie ik mezelf weer lopen
op de eindeloze tochten van mijn vader
die altijd beloofde een kwartiertje lopen
maar de middag liet verstrijken
om bekaf weer een thuis te komen
wat was dat altijd weer een hel.
Nu droom ik er over en geniet in stilte
die vervelende dingen van vroeger
zijn verworden tot nostalgisch verleden
met deze wetenschap kunnen we wandelen
zelfs als de zin is verdwenen
het resultaat wordt opgeslagen.
Na mijn dood wordt ik ook vereerd
op een voetstuk geplaatst
zijn alle herinneringen weer mooi
zijn jullie vergeten wat ik niet kon geven
de wandeling eens jullie kwelling
is geworden tot geluk van het leven.
01-04-‘02/16:28
Reacties op dit gedicht
| Thecool: | Dinsdag, april 02, 2002 13:41 |
| dit is vast mijn voorland die van mij zijn alle 3 al bijdehand Het doet me geen zeer Heb ze te leen en ik zal het missen die sfeer Het leven in een notedop Harold (::) |
|
| car: | Dinsdag, april 02, 2002 13:34 |
| lieve Wil, hoe herkenbaar dit.... hoe trots was ik als klein kind op onze boot...en hoe vreselijk heb ik dat ding als pubertje niet vervloekt. en hoe hard sloegen de herinneringen me om de oren...toen ik 2 jaar terug op een boot op de rode zee de luchtjes rook.het zachte kabbelen... Sentiment De woestijn, de Rode Zee, vissen in alle kleuren De zon, de wind, ik voel me goed, en toch kan het gebeuren Dat ik mezelf huilend vind, temidden van die ri |
|
| christina: | Dinsdag, april 02, 2002 05:54 |
| .... Deze raakt me Bengel Zo heel erg herkenbaar ..... Heb hem nog eens gelezen en zal hem nog vaak lezen ook Liefs en knuffie ..... Nu ff een draaien |
|
| waterval: | Dinsdag, april 02, 2002 01:57 |
| men hoort dat vaak hé,.... men mist pas iets als het er niet meer is.....zelfs vervelende kantjes worden gemist.... maar dat lijken achteraf dan weer grappige anecdotes.... weer graag gelezen.... (ik begin het ook al te zeggen.. ) :-)) |
|
| michel.t: | Dinsdag, april 02, 2002 00:49 |
| ik moet er een traantje van wegpinken want zo is het wel volgens mij ben jij een wijze man en daar buig ik voor en doe mijn petje af.... | |
| Driegeetjes: | Dinsdag, april 02, 2002 00:34 |
| Sheena: | Dinsdag, april 02, 2002 00:27 |
| gesproken als een wijs doorleefd vader ...... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||