verraad
poten onder mijn lijf worden steeds weg gezaagd
steeds weer weggevaagd
elke keer als ik weer opsta
is er wel weer een ander die mij onder uithaalt
elke keer als ik iemand in vertrouwen neem
wordt het de grond in geboord
als of het niets is
nu kruip ik weg
weg uit deze wereld
terug bij af
zit ik weer in mijn hoekje dat pikzwart kleurt
wachtend op een hand
waar ik op kan vertrouwen
die laat zien
dat er vriendschap bestaat
zonder verraad
Reacties op dit gedicht
| miepke: | Woensdag, januari 14, 2009 22:06 |
| die hand bestaat en je weet waar ze te vinden |
|
| Quando: | Woensdag, december 17, 2008 20:56 |
Die bestaat er. Really really. |
|
| tinkelbel10: | Maandag, december 15, 2008 22:12 |
| herkenbaar, mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2008 | ||
| Thema's: | ||