Een trilling in mijn hart.
Een onverwachte glimp op de mondhoek.
Weer die diepe ogen,zeg je in geheel je wezen.
Ik zie het, hoe je mij kent.
Wat mij ook blij maakt,
ik sta zo diep in gedachten verzonken,
zoekend, wrimmelend, naar elke oplossing
om je kenbaar te maken, hoeveel ik van je hou.
Uren heb ik roerloos geslapen,zonder droom.
Dagen heb ik nooit geweten dat jij er was,
al voelde ik mij nog niet rijp wederom
elkaar tegemoet te treden, als elke ochtendstond.
Als ik zeggen kon, als ik weten kon,
dat diep in mij een warm vuur van verlangen
omstallig gesloten was,
wat bracht het dan in een leven als dat van jou,
jij die zo levendig...