geleefd en geleden
geleefd en geleden
ik ben het soort ijsblok,
die zelfs in het vuur niet smelt,
niet breekt tussen je tanden,
zelfs niet met geweld.
Ik ben het soort kikker,
die koel blijft onder alle omstandigheden,
want hoe het voelt iets te voelen,
ben ik al lang vergeten.
Ik ben het soort tafel,
waar geen stoel onder kan,
ik sta veilig op m’n poten,
maar daar eindigt het dan.
Ik leef enkel en alleen met mezelf,
maar met oneindig veel tegenstrijdigheden,
ik heb alles en ik heb niets,
ik heb geleefd en geleden.
Reacties op dit gedicht
| !!..J.uD-Y*: | Zondag, augustus 06, 2006 19:43 |
| Heel mooi gedicht:D | |
| iemand: | Zondag, juni 02, 2002 14:06 |
| Hey sleepless Getver, ik kan het echt niet laten om hierop te reageren, zo prachtig, koele kikker! Wanneer kom je eens naar de GF-chat? Greetzzzzz ~*~iemand~*~ |
|
| Jet van keken: | Maandag, april 08, 2002 22:27 |
| Pas als je hebt geleefd en geleden, dan pas ga je echt leven. En jij hebt echt wel gevoel. En je hebt nog zoveel te geven, jij. Heel veel liefs Jet |
|
| Sheena: | Dinsdag, april 02, 2002 23:12 |
| als je geleefd hebt en geleden is dat het begin ... je hebt gevoeld ... en zonder gevoel kan je ook niet lijden, en zonder lijden kan je ook de schoonheid van dingen niet zien, dan blijf je ... voor eeuwig oppervlakkig, saai en leeg, juist dat ... zie ik in jou niet ....... liefs, Sheena |
|
| Huting: | Dinsdag, april 02, 2002 20:49 |
| O zo herkenbaar... Liefs, Doortje |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, april 02, 2002 20:14 |
| Mmmm, je doet me denken aan iemand uit mijn klas. Ze heeft veel meegemaakt en is daardoor heel hard geworden, waardoor ze met niemand kan samenleven, ze houdt het nauwelijks bij zichzelf uit denk ik. Maar achter die harde pit steekt toch een blanke kern... Ooit zal het ijsblok eens smelten, en krijgt de koele kikker het ook te warm. Ooit wordt er onder die tafel een stoel geschoven die eronder past, ooit kan je met iemand samenleven en smelten de tegenstrijdigheden sam |
|
| Juva: | Dinsdag, april 02, 2002 17:05 |
| Misschien ben je gewoon het ijsblokje dat smelt van een simpele menselijke glimlach? Misschien laat je je gevoelens niet toe, durf je ze niet toe te staan, ze laten zich immers niet zo makkelijk dirigeren als gedachten... Tegenstrijdigheden heeft iedereen, al vallen ze bij de een meer op dan bij de ander;) 't Is ook maar hoe je ermee omgaat vermoed ik. Lieve groetjes. |
|
| waterval: | Dinsdag, april 02, 2002 14:06 |
| en achter de maskers en muren,..... daar huilt het hart.....alleen.... héél mooi....herkenbaar..... |
|
| free: | Dinsdag, april 02, 2002 12:09 |
| met n (mooie)zachte kern vanbinnen... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sleepless | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||