Vage zonnestralen laten wolken
weerkaatsen op de grijze steen
met mijn hand veeg ik het laatste
blad weg – ik sta hier zo alleen-
een data gegrift, waar blijft de tijd
alweer de vijfde kerst zonder jou
het kaarsje meegenomen in mijn jaszak
zal straks branden- ik ben trouw-
laat woorden overkomen
die ik fluister in stilte
hier op het natte gras
ik zou - maar het kan niet-
zo graag willen
dat je even bij me was
Artifex: | Donderdag, december 18, 2008 22:32 |
Kon dat maar, he? Warme knuffel... Liefs, Artifex. |
|
arie: | Donderdag, december 18, 2008 19:57 |
(als het mag) een stille omarming liefs, arie |
|
Windwhisper: | Donderdag, december 18, 2008 19:47 |
meisje toch, ik lees jouw woorden en je verlangen, en voel de pijn er achter, niet langer verborgen straks gevangen in kaarslicht kuzzz |
|
fortuna: | Donderdag, december 18, 2008 19:31 |
Och Janny, doe wat je gevoel je ingeeft, dan is het goed. Ik zend je een grote kerstknuffel toe. En bedankt voor je lieve reactie. De kaarsjes branden ook voor jou... ;) Liefs |
|
tinkelbel10: | Donderdag, december 18, 2008 19:29 |
heel mooi neergezet, met eerste kerst gaan hij en ik naar de graf van zijn vader,en steken daar ook kaarsjes aan, gemis zal altijd blijven :( liefs Tina |
|
Hilly N: | Donderdag, december 18, 2008 19:29 |
Zo het missen verwoord Lieve groet, Hilly |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 december 2008 | ||
Thema's: |