zinnen vol gezeik
kraken me open en leggen me wel zo verschrikkelijk bloot dat het pijn doet.
de tijd lijkt stil te staan
minuten worden jaren maar ouder word ik niet
vluchten heeft geen zin meer, lief
alles is verwoest door de woorden die je bracht
en dacht als je naar me keek
fluisterde in mijn oor dat je me niet genoeg kende
naar jouw zin
nu niet met verlegenheid, maar met afschuw
en duwde me weg, de wijde wereld in
opdat ik niet terug kon kruipen naar jouw warmte
naar jouw armen
wat een gezeik lief, denk toch eens na
de tijd lijkt stil te staan
minuten worden jaren maar ouder word ik niet
vluchten heeft geen zin meer, lief
alles is verwoest door de woorden die je bracht
en dacht als je naar me keek
fluisterde in mijn oor dat je me niet genoeg kende
naar jouw zin
nu niet met verlegenheid, maar met afschuw
en duwde me weg, de wijde wereld in
opdat ik niet terug kon kruipen naar jouw warmte
naar jouw armen
wat een gezeik lief, denk toch eens na
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Donderdag, december 18, 2008 22:21 |
| nou nou nou waar een wil is is een wou! :) graag gelezen. Liefs, nino. |
|
| Quando: | Donderdag, december 18, 2008 22:04 |
Woehoe! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bring-me-on | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2008 | ||
| Thema's: | ||