De belofte...
De belofte…
(van een lang en donker verleden)
de laatste uren
vallen op mijn jas
ik stap al bevend zonder gedachten
in de kilte van de nacht
mijn dorst is groter
dan het verlangen naar de leegte
van een huis aan zee
en de warmte van jouw lippen
de kleur van neon
drijven mijn ogen richting eerder
en de koelte van het glas verricht wonderen
(de laatste doet het licht uit)
de tijd stopt in het ontwaken
als verkopers van rozen
hun eerste uit schaamte aanvaarden
en ik weer eens richting slagveld loop…
esteban 22/12/2008
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Maandag, december 22, 2008 22:51 |
| kijk wel uit waar je loopt... beloof dat maar groet ,klaas |
|
| Windwhisper: | Maandag, december 22, 2008 22:32 |
| Ben voor jou even terug gekomen op de freaks, zoals altijd maakt je schrijven diepe indruk lieve groet Cobie kuzzz voor zo straks slaap lekker Esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2008 | ||
| Thema's: | ||