langzaam
langzaam klim ik naar boven,
mijn ogen op de toekomst gericht.
Zal ooit weer moeten lachen,
en alles wat moet dat kan.
Ik had het nooit verwacht,
ik had het nooit kunnen denken.
Dat mijn geluk samen met
de temperatuur weer stijgen kon.
ik heb het nooit durven dromen
of kunnen denken,
maar zie door de dikke wolken,
langzaam mijn zon verschijnen.
En dat na al die moeite en pijn,
na het leren kenne van mijn vrienden.
Na de eenzaamheid en tranen,
zal ik ooit weer gelukkig en compleet
zijn...
mijn ogen op de toekomst gericht.
Zal ooit weer moeten lachen,
en alles wat moet dat kan.
Ik had het nooit verwacht,
ik had het nooit kunnen denken.
Dat mijn geluk samen met
de temperatuur weer stijgen kon.
ik heb het nooit durven dromen
of kunnen denken,
maar zie door de dikke wolken,
langzaam mijn zon verschijnen.
En dat na al die moeite en pijn,
na het leren kenne van mijn vrienden.
Na de eenzaamheid en tranen,
zal ik ooit weer gelukkig en compleet
zijn...
Reacties op dit gedicht
| No Name: | Woensdag, april 03, 2002 14:19 |
| ik ben blij dat je het positief inziet!!! echt super van je :D dat doe ik dus ook al een tijdje, en het werkt! kus! |
|
| The Cowboy: | Woensdag, april 03, 2002 14:18 |
| haast je niet.. zoek niet... laat dat je gewoon gebeuren... 't gebeurt echt wel... G. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mindy Broeders | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2002 | ||
| Thema's: | ||