Tussen de rouwhuizen
Ik wekte de dood
-ongewild, terwijl
jij bloemen ademt die
sterven voor ze de grond
raken en ik wandel
tussen de rouwhuizen.
Jij danst tussen fragmenten
van verloren dromen, gestolen
als het eerste ochtendlicht.
Ik zie jou schoonheid
in alles wat bloeit en de angst
de dingen werkelijk te zien
alsof dat te veel zal zijn.
Slaap zacht liefste
we zullen niet naamloos
tenondergaan want ik
zag het schaduwkind in
jouw ogen en in
de laatste stuiptrekkingen
voor de dood.
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Vrijdag, januari 09, 2009 01:11 |
| Je gedicht is prachtig, het onderwerp niet. De dood, nee daar denk ik liever niet aan. Slaap lekkeren droom maar van de mooie dingen in het leven! Liefs, Peter. |
|
| Quicksilver: | Donderdag, januari 08, 2009 23:47 |
| Verstillend gedicht lieve meis!Wens je voor straks welterusten! Wens je veel kracht, liefde en waar het kan, gezondheid toe! knuffs,liefs dicky,xxx |
|
| Hilly N: | Donderdag, januari 08, 2009 08:37 |
| Stil gelezen Groet, Hilly |
|
| Werner Domroese: | Donderdag, januari 08, 2009 02:47 |
| Wanneer de dood ontwaakt zijn het dromen waarin je hoop doet leven. In stilte gelezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gewoon Amy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||