Voornaam
Op haar vraag of ik met haar
wil trouwen en zeker ben
antwoord ik dat de wil er is
maar dat het vlees zo zwak
en dat ik op haar bouw
verzin een duizend redenen
die in een kus van haar vergaan
Of ik nog kinderen wil
waarop ik aarzel, geen beeld zich vormt
een antwoord schuldig blijf
Het zou mooi iemand van haar en mij
de tijd tikt hard en onverstoorbaar
Zij pakt mijn arm en wijst
de sneeuw is wit en maagdelijk
stampt mijn naam en die van haar
wil trouwen en zeker ben
antwoord ik dat de wil er is
maar dat het vlees zo zwak
en dat ik op haar bouw
verzin een duizend redenen
die in een kus van haar vergaan
Of ik nog kinderen wil
waarop ik aarzel, geen beeld zich vormt
een antwoord schuldig blijf
Het zou mooi iemand van haar en mij
de tijd tikt hard en onverstoorbaar
Zij pakt mijn arm en wijst
de sneeuw is wit en maagdelijk
stampt mijn naam en die van haar
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Vrijdag, januari 09, 2009 15:45 |
| Bijzonder gedicht, de tijd weet raad! Liefs,dicky |
|
| Narcis(t): | Vrijdag, januari 09, 2009 01:45 |
| mooi gedicht | |
| ela: | Vrijdag, januari 09, 2009 00:59 |
| De vraag is gesteld, de daad daar kimt het op aan. ela |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 09, 2009 00:38 |
| apart schrijven, toch las ik het graag slaap lekker liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||