Ik schrijf en niemand houd me tegen
Waar anderen kozen niet te schrijven,
was dit voor mij de makkelijkste weg.
Niemand die me ervan weerhield, ik ben
op mijn manier verder gegaan !
Al wezen de neuzen een andere kant op
en vroeg ik me even af hoe te handelen,
ik heb besloten me er niets van aan te trekken,
volgde ik mijn hart en ving met schrijven aan.
Zelfs zij, die het idee hadden dat het niet paste,
ik negeerde het na een tijdje en ging verder.
Woorden op papier over “ons” en het grote geheel.
Gevoelens en gedachten, alles wat er speelt staat daar.
Voor de eerste keer koos ik werkelijk voor mezelf,
Bekende ik kleur en liet zien waar ik voor sta.
Want ook ik maak deel uit van dit huis,
het is voor mij een (tijdelijke) haven om uit te rusten.
Wat je ook vind, het is goed. Zeg het maar hardop,
Laat me weten waar je het anders denkt.
Ik zal bij mijn standpunt blijven totdat jullie kunnen
laten zien dat er een beter manier is, misschien.
Alleen op deze manier kan ik mij echt uiten,
Kijk, ook dit staat alweer op papier. Zo kan ik ook
analyseren en ordenen. Zien waar het anders kan.
Maar laat het me dan op mijn manier doen !
Fouten zijn er om te maken en om van te leren.
Uiteindelijk moet ik het ook zelf doen.
Waarom zou ik daar dan nu nog niet mee beginnen,
Jong geleerd is toch immers oud gedaan ?