Wisselingen
Onbewust en onbevangen
waren de dagen leven
zorgen en dragen
verantwoordelijkheden ervaren
stonden nog niet beschreven
strubbelingen van patstellingen
liefdesperikelen
bij hen die je opvoeden
waren onwetend niet zichtbaar
mijn hart was niet ontwikkeld
zonder te zien welk leed
diep in hun huisden
klaagde ik ze aan in denken
riep woedend dat ze niet deugen
omdat ze mijn pijntjes niet zagen
alles was verkeerd als kind
iedereen was tegen mij
niemand kon van me houden
omdat ik niet beter kon ervaren
mijn ziel was te klein
ouders deugen niet
zijn alleen maar noodzaak
wat een pijn is mijn last
toen mijn bewustzijn
de wijsheid bracht
had ik maar…..
de wijsheid gezien
waar ik met liefde
jullie zorgen had begrepen
een kus kon vragen
de tijden zijn verstreken
stilaan zijn je ouders verdwenen
ontdek je een weg
waar je zelf ouder bent
tegenovergesteld dezelfde beelden
liefje blijf jezelf en vraag
laat jezelf horen
alle liefde wil ik geven
vertwijfeld denk ik dan
wilde ik dat als kind horen?
04-04-‘02/10:43
Reacties op dit gedicht
| togram: | Dinsdag, april 09, 2002 17:39 |
| in stilte gelezen prachtig meer vragen ouders niet het zijn alleen goede bedoelingen heel mooi gr Margot |
|
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, april 04, 2002 13:09 |
| ..dat je jezelf die laatste vraag stelt, maakt je al een goede ouder denk ik :) mooi gedicht.. | |
| Thecool: | Donderdag, april 04, 2002 12:41 |
| herkenbaarheid ten top moeite met het lezen na 40 jaar heb ik het losgelaten mijn kids zijn belangrijker dan mijn verleden ik krijg nu terug wat ik zo misde di hier ben je van ons allemaal je bent een kanjer, en dat neemt niemand je af Harold (::) |
|
| ~Marina~: | Donderdag, april 04, 2002 12:40 |
| ik lees stil een keer en nog een keer... liefs Marina |
|
| lejaeghere rudi: | Donderdag, april 04, 2002 12:29 |
| Een leven beschreven tussen de regels van een gedicht, Wil. Ik denk dat ieder kind of jongeling hierin veel zou kunnen lezen die ook slaat op hun leven. Ik zeker ook. Graag gelezen. Groetjes, Rudi. | |
| free: | Donderdag, april 04, 2002 11:45 |
| mijn kinderverdrietjes vallen in 't niet bij wat k tegenwoordig hoor en zie... t leven gaf me zat ellende in mn latere leven.. dat kan k je verzekeren gruwel ging mijn deur niet voorbij... had wel n goeie basis n koffertje geluk uit mn jeugd ieder kind zou zo'n koffertje moeten hebben...verplicht! maar helaas... kan k niet meer dan meetroosten... liefs free |
|
| christina: | Donderdag, april 04, 2002 11:14 |
| Je geeft dat wat jij hebt moeten missen Omdat je weet wat het is Maar je voelt ook de pijn van wat jij hebt gemist En dat is niet weg te stoppen in een doosje Accepteren is moeilijk Een van de moeilijkste dingen die er is Zullen we het ooit leren Ja Wil je gaat het een plaatsje geven echt Er mee leren leven Heden en verleden ineen geweven Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2002 | ||
| Thema's: | ||