Stikkend in de war
Benauwd de hele dag
Het is zo’n eng gevoel
Dat het van mij verdwijnen mag
Het gevoel dat je keel wordt dichtgeknepen
En daarnaast je lichaam gesneden wordt in repen
Je hoofd wat overspoeld wordt met nare vragen en gedachten
Die jou erop wijze dat je dood op je ligt te wachten
Je heb jezelf niet meer in handen en er valt niks meer te doen
Je doet jezelf dingen aan zonder enkel fatsoen
Een leven best zwaar en vermoeiend
Maar voor bepaalde mensen niet echt boeiend
Je krijgt met iedereen mot
Uiteindelijk ga je eraan KAPOT….
Het is zo’n eng gevoel
Dat het van mij verdwijnen mag
Het gevoel dat je keel wordt dichtgeknepen
En daarnaast je lichaam gesneden wordt in repen
Je hoofd wat overspoeld wordt met nare vragen en gedachten
Die jou erop wijze dat je dood op je ligt te wachten
Je heb jezelf niet meer in handen en er valt niks meer te doen
Je doet jezelf dingen aan zonder enkel fatsoen
Een leven best zwaar en vermoeiend
Maar voor bepaalde mensen niet echt boeiend
Je krijgt met iedereen mot
Uiteindelijk ga je eraan KAPOT….
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Donderdag, januari 22, 2009 01:27 |
| sunset: | Woensdag, januari 21, 2009 15:52 |
| Een schreeuw om hulp dit. Maar je moet je wel willen laten helpen. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Barbieprincess | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||