Verstrengeld
Verstrengeld
zijn onze zielen
Al eeuwen lang
Herkenning
Zag ik in jouw ogen,
mijn hart stond even stil
In een bos
Honderd jaar geleden
werd jij weggerukt van mij
Mijn hart stopte
vlak na het jouwe
de pijn was te groot
Nu heb ik je weer gevonden
zoals het gaat keer op keer,
leven na leven
Onze harten zijn gekoppeld,
Levens vestrengeld
door de eeuwen heen
Mijn hart is open en
stroomt over van geluk
door jou
Mijn vuur
dreigt me te verslinden
en ik geniet
trillend val ik op mijn knieën
en ik bid
laat me je niet verliezen
door de kracht van mijn eigen hart
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Vrijdag, januari 23, 2009 17:01 |
| Heftig... *bloos* | |
| Samhain: | Donderdag, januari 22, 2009 19:58 |
| Dit is tot nu toe het prachtigste gedicht wat ik ooit gelezen heb, het gaat over je zielsverwant toch? Liefs Samhain X | |
| Hazen: | Donderdag, januari 22, 2009 16:19 |
| Een sterke verstrengeling, Anahata. Liefs, |
|
| trucker klaas: | Donderdag, januari 22, 2009 13:59 |
| sterke herbeleving mooi geschreven groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Lotus~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||