xavion: | Dinsdag, september 08, 2009 17:40 |
Bijzonder rakend mooi... Dikke zoen... ;) |
|
Haico ten Brinke: | Maandag, januari 26, 2009 18:23 |
Een streng gedicht tot het laatste couplet waarin er plotseling een spel van woorden tevoorschijn komt. Leuk, zo''n onverwacht einde. Graag gelezen! | |
Dwaallicht: | Zaterdag, januari 24, 2009 17:53 |
Wat een schitterend gedicht is dit, heel rakend geschreven! Liefs Dina |
|
Gewoon Amy: | Zaterdag, januari 24, 2009 14:08 |
Mooi hoor, rakend ook liefs amy |
|
isolina: | Zaterdag, januari 24, 2009 11:49 |
laat de wind je leiden naar het kind van nu!!!heeel mooi gevoelig weergegeven manja . liefs maria (Isolina) | |
Werner Domroese: | Zaterdag, januari 24, 2009 03:27 |
Laatste strofe is verzuchtend mooi. Uiteindelijk verlangen we allemaal naar een moment waar we van hebben gedroomd, of dit nu in het heden of in het verleden ligt. | |
Werner Domroese: | Zaterdag, januari 24, 2009 03:27 |
Laatste strofe is verzuchtend mooi. Uiteindelijk verlangen we allemaal naar een moment waar we van hebben gedroomd, of dit nu in het heden of in het verleden ligt. | |
Werner Domroese: | Zaterdag, januari 24, 2009 03:27 |
Laatste strofe is verzuchtend mooi. Uiteindelijk verlangen we allemaal naar een moment waar we van hebben gedroomd, of dit nu in het heden of in het verleden ligt. | |
Werner Domroese: | Zaterdag, januari 24, 2009 03:27 |
Laatste strofe is verzuchtend mooi. Uiteindelijk verlangen we allemaal naar een moment waar we van hebben gedroomd, of dit nu in het heden of in het verleden ligt. | |
Auteur: Manja Moraal | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2009 | ||
Thema's: |