ooit neemt de zee terug
een zweem koelte
zwijgen
diep
wij graven dalen
en klauwen zwenkend
leggen vleugels beschermend
om papierdunne halzen
en open monden
westenwind
een adem
dieper
oud nieuws: zij komt
gehuld in gevoelloos treuzelen
haar mantel zo ver open
als barstensvolle zeilen
van een bark drijvend op licht
in brekende storm
een zinken
omhoog
met kloppende vingers
in haar water gedompeld
lees ik waarheid en leugen
wapen handen met biddend
gefluister van kiezel en steen
eeuwig het slapen
als schaduw
er over.
sunset 26-01-2009
zwijgen
diep
wij graven dalen
en klauwen zwenkend
leggen vleugels beschermend
om papierdunne halzen
en open monden
westenwind
een adem
dieper
oud nieuws: zij komt
gehuld in gevoelloos treuzelen
haar mantel zo ver open
als barstensvolle zeilen
van een bark drijvend op licht
in brekende storm
een zinken
omhoog
met kloppende vingers
in haar water gedompeld
lees ik waarheid en leugen
wapen handen met biddend
gefluister van kiezel en steen
eeuwig het slapen
als schaduw
er over.
sunset 26-01-2009
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Maandag, januari 26, 2009 22:10 |
| Prachtige poezie! Liefs Dina |
|
| Hilly N: | Maandag, januari 26, 2009 20:20 |
| Wat een pracht poezie Sunset! Lieve groet, Hilly |
|
| isolina: | Maandag, januari 26, 2009 14:33 |
| prachtig mooi dit !!!!! knuff maria (Isolina) | |
| verhavert: | Maandag, januari 26, 2009 13:01 |
| stilmakend sunset prachtig poezie zet jij terug neer liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||