Werkdag
Vermoeide ogen kijken me aan
Altijd lief en zo vertrouwd
als een warm en welkom thuis
Ogen die de mijne verstaan
Vandaag was weer zo'n dag
waarin je jezelf niet hebt horen ademen
omdat minuten goed benut moeten worden
wellicht sneller dan het ritme van jouw hartslag
Twee armen vouwen zich om je heen
laten lichaam en ziel rusten in mijn warmte
Ik streel m'n energie zachtjes naar je binnenste
met heel veel knuffelliefs voor jou alleen
Reacties op dit gedicht
| Anahata: | Woensdag, januari 28, 2009 21:24 |
| heerlijk om te lezen | |
| Truus van Eijk: | Woensdag, januari 28, 2009 19:38 |
| Lekker hoor, het geeft een heerlijk gevoel dit gedicht. X Truus | |
| Jasper de Jong: | Woensdag, januari 28, 2009 18:17 |
| Heerlijk even bijkomen! x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: saskia van dijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||