In stille avondenik mis twee warme armenspreidend om me heenvooral in stille avondenvoel ik me vaak alleen...ik mis het woord weltrustenen liefde om me heenik mis heel vaak een maatjedie er steeds is voor mijgewoon een kameraadjein dit sombere jaargetij'en wat me dan bedroefd maaktgedachtent is niet meer weggelegd voor mijik nestel mij in eenzaamheidin foetushouding neergeen stem en geen geluidenen soms doet dat zo zeer...Jannie
| Dwaallicht: | Donderdag, januari 29, 2009 21:13 |
| Droefmooi schrijven! Liefs Dina |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, januari 29, 2009 20:23 |
| ach, wie weet ontmoet je toch nog wel eens een maatje... hoop houden! liefs, namaste, anneke |
|
| isolina: | Donderdag, januari 29, 2009 11:27 |
| liefs maria (Isolina) | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 29, 2009 11:07 |
| O wat ontzettend herkenbaar Jannie, ik zou het geschreven kunnen hebben. In gedachten sla ik mijn armen om jouw schouder vergezeld van een lieve kus. Anneke |
|
| Peter van Tiel: | Donderdag, januari 29, 2009 00:54 |
| Ik zal vannacht aan je denken. Het zal wel niet veel helpen, maar toch. Misschien dat een trustenknuffel je eenzaamheid een beetje kan verzachten. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| ela: | Donderdag, januari 29, 2009 00:40 |
| Eenzaamheid is soms erger dan alleen zijn. ela |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||