Lichaam.
Misschien dat ooit iemand dacht,
Als een gedachte die wolken
in sneeuw doet uiteenvallen,
dit lichaam heeft een omhulsel nodig.
Handen als een doek
Op haar huid.
Ogen waarvan je de beelden
Op jouw tong legt.
Maak me leeg. Zo leeg en
Donker als de leegte waaruit ik ontstaan
Ben. Het onvermogen om
Liefde een lichaam te geven.
Als een gedachte die wolken
in sneeuw doet uiteenvallen,
dit lichaam heeft een omhulsel nodig.
Handen als een doek
Op haar huid.
Ogen waarvan je de beelden
Op jouw tong legt.
Maak me leeg. Zo leeg en
Donker als de leegte waaruit ik ontstaan
Ben. Het onvermogen om
Liefde een lichaam te geven.
Reacties op dit gedicht
| funisgone: | Maandag, februari 09, 2009 20:41 |
| pachtig!:)ik blijf lezen... | |
| Hidden One: | Zaterdag, januari 31, 2009 22:55 |
| Mooie woorden! Groet, Hidden |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, januari 30, 2009 12:13 |
| mooi, laatste strofe vind ik ook erg mooi! liefs kerima ellouise |
|
| Marina van Vledder: | Vrijdag, januari 30, 2009 11:00 |
| Ik ben werkelijk sprakeloos door zoveel beelden die zo een mooi geheel vormen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stephanos | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||