een klok zonder wijzer
Ik ben daar waar ik ben.
Op plaatsen en in omgevingen...
in gevoelens waardoor ik ren.
Ik ben daar waar ik ben
Hier staat de tijd al zolang stil.
En terwijl ik val.
voor de zoveelste keer op sta.
het weer opnieuw probeer,
door dromen en door kracht door het leven en door mijn wil.
Ik staar naar een digitale klok maar mijn tijd staat gewoon nog stil.
Ik ben mischien een klok..
maar heb en word niet wijzer.
En terwijl ik door mijn uuren heen ren,
blijf ik staren naar een deur.
Op slot en de sleutel ben ik vergeten.
Bijna zwart van kleur, onder een beetje grijzer.
Ik ben een klok en word gewoon niet wijzer.
Op plaatsen en in omgevingen...
in gevoelens waardoor ik ren.
Ik ben daar waar ik ben
Hier staat de tijd al zolang stil.
En terwijl ik val.
voor de zoveelste keer op sta.
het weer opnieuw probeer,
door dromen en door kracht door het leven en door mijn wil.
Ik staar naar een digitale klok maar mijn tijd staat gewoon nog stil.
Ik ben mischien een klok..
maar heb en word niet wijzer.
En terwijl ik door mijn uuren heen ren,
blijf ik staren naar een deur.
Op slot en de sleutel ben ik vergeten.
Bijna zwart van kleur, onder een beetje grijzer.
Ik ben een klok en word gewoon niet wijzer.
Reacties op dit gedicht
| Darksilver_: | Maandag, juni 01, 2009 18:57 |
| maar zwart wordt langzaam wit. heb geduld. Liefs Darksilver_ |
|
| Nummer 127: | Maandag, februari 02, 2009 14:28 |
| stilstaan is ook een vorm van wijsheid Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||