Ru�ne

Ruïne

Hoog boven de witte zee
een ruïne, gebroken
als een oude dame
op de uitkijk.

Binnen haar muren
een begraafplaats
met ontbijtende mensen
en buitelende kinderen.

Waar ooit priesters waarden
soldaten vochten en stierven
mensen huilden, verliefd waren
dansten, lachten en verlieten.

De kleintjes rennen,
verstoppen zich achter zerken
respectloos over graven
de doden draaien zich om.

Geschreven door

Punt

Reacties op dit gedicht

Punt vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

switi lobi:	Dinsdag, februari 03, 2009 16:22
Mooi de ironie geschetst! switi lobi

red one:	Dinsdag, februari 03, 2009 11:31
wauw zoiets als dit lees ik graag. :) ben een geschiedenisverslinder ! Mooi Punt Groetjes red

Over dit gedicht