TD Bevroren
(TD)
Bevroren
Rillingen lopen over mijn rug.
De koud kan ik al niet meer voelen.
Mijn handen bleek.
Mijn adem stokt.
Bewegingsloos, adem ik toch door.
De lucht is grijs.
Mijn ogen vallen dicht.
Plotseling is het zwart.
Het einde wat nooit zou komen is nabij,
De kracht is weg en ik geef op.
Ik knipper en zie het laatste witte licht.
wetend dat het vuur nu echt gedoofd is.
Bevroren
Rillingen lopen over mijn rug.
De koud kan ik al niet meer voelen.
Mijn handen bleek.
Mijn adem stokt.
Bewegingsloos, adem ik toch door.
De lucht is grijs.
Mijn ogen vallen dicht.
Plotseling is het zwart.
Het einde wat nooit zou komen is nabij,
De kracht is weg en ik geef op.
Ik knipper en zie het laatste witte licht.
wetend dat het vuur nu echt gedoofd is.
Reacties op dit gedicht
| c.lientje: | Zaterdag, februari 14, 2009 20:01 |
| Je hebt gelijk Pancho stom dat ik datniet gezien heb, dankjewel. | |
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, februari 14, 2009 08:44 |
| mooi (maar het is kou aan mijn voeten en niet koud aan mijn voeten 2e regel) groetjes |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, februari 05, 2009 11:36 |
| Succes C.lientje Lily May xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: c.lientje | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||