De rode draad
De rode draad door mijn leven,
Heeft mij naar deze plaats gedreven.
De zwarte bladzijde uit mijn boek,
Heeft me gedreven in een hoek.
Gevangen in mijn zelfgemaakte web,
Heb ik slechts maar één uitlaatklep.
Tranen zijn al lang bevroren,
Ik heb mijn eigen gevoel verloren.
Dus doe ik maar dat vrolijke vlindertje na,
Omdat ik al lang niet meer stevig op de grond sta.
En ook al ben ik soms ontzettend bang,
Vrijheid is het gene waarna ik verlang..
Heeft mij naar deze plaats gedreven.
De zwarte bladzijde uit mijn boek,
Heeft me gedreven in een hoek.
Gevangen in mijn zelfgemaakte web,
Heb ik slechts maar één uitlaatklep.
Tranen zijn al lang bevroren,
Ik heb mijn eigen gevoel verloren.
Dus doe ik maar dat vrolijke vlindertje na,
Omdat ik al lang niet meer stevig op de grond sta.
En ook al ben ik soms ontzettend bang,
Vrijheid is het gene waarna ik verlang..
Reacties op dit gedicht
| Reinoudt: | Donderdag, juli 23, 2009 23:30 |
| Je schrijft heel erg mooi! Heb genoten van je gedichten. Hoop dat je er nog een hoop zult maken. Aan je gedichten te lezen ben je een goed mens met het hart op de goede plaats....en dat is heel mooi! Groetjes en liefs, Reinoudt |
|
| melaniiee-e: | Vrijdag, maart 20, 2009 09:52 |
| Wauw, dit gedicht vind ik mooi:D | |
| Werner Domroese: | Zaterdag, februari 07, 2009 21:07 |
| Vrijheid is bevochten. Wie ernaar verlangt zal dat moeten waarderen, want vanzelf zal zij zich meestal niet presenteren. Leef met je mee, je rode draad lijkt soms op de mijne of die van anderen, maar hij valt in ieder geval op, met zo''n duidelijke signaalkleur, want het leven is zelden werkelijk zwart/wit. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: secrets | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||