terugdenken aan de witte mars
tornero
dat doet me altijd
denken aan de witte mars
of was het de begrafenis
van julie en melissa
ik weet het niet meer
ik was nog zo jong toen
en nog niet zo lang
na mijn wagenongeval
ik ben er veel van vergeten
maar die muziek
tornero
en con te partiro
brengen altijd beelden
in me naar boven
van al die mensen
die dag was heel treurig
maar het was ook iets
waar iedereen achter stond
al die mensen
iedereen hoopte die dag
dat zoiets voorgoed
voorbij zou zijn
weet je
oudere mensen zullen misschien zeggen
dat de moord op jfk
hun het meest bijgebleven is
van alle nieuwsgebeurtenissen ooit
maar bij mij was het
die tijd van toen
ik herinner mij nog goed
hoe het ziekenhuis waar ik in lag
vol affiches geplakt was
met opsporingsberichten
en foto’s van
an en eefje
julie en melissa
sabine en laetitia
en anderen
en het vreemde is
dat ik er in die tijd
weinig van begreep
ik was nog te jong
om het echt te beseffen
maar iedereen wou die dag hetzelfde
dat het eindelijk ophield
nu we bijna 15 jaar verder zijn
is het misschien niet onverstandig
om daar nog eens aan te denken
tornero
dat doet me altijd
denken aan de witte mars
het brengt me steeds weer
aan het huilen
time to say goodbye
dat doet me altijd
denken aan de witte mars
of was het de begrafenis
van julie en melissa
ik weet het niet meer
ik was nog zo jong toen
en nog niet zo lang
na mijn wagenongeval
ik ben er veel van vergeten
maar die muziek
tornero
en con te partiro
brengen altijd beelden
in me naar boven
van al die mensen
die dag was heel treurig
maar het was ook iets
waar iedereen achter stond
al die mensen
iedereen hoopte die dag
dat zoiets voorgoed
voorbij zou zijn
weet je
oudere mensen zullen misschien zeggen
dat de moord op jfk
hun het meest bijgebleven is
van alle nieuwsgebeurtenissen ooit
maar bij mij was het
die tijd van toen
ik herinner mij nog goed
hoe het ziekenhuis waar ik in lag
vol affiches geplakt was
met opsporingsberichten
en foto’s van
an en eefje
julie en melissa
sabine en laetitia
en anderen
en het vreemde is
dat ik er in die tijd
weinig van begreep
ik was nog te jong
om het echt te beseffen
maar iedereen wou die dag hetzelfde
dat het eindelijk ophield
nu we bijna 15 jaar verder zijn
is het misschien niet onverstandig
om daar nog eens aan te denken
tornero
dat doet me altijd
denken aan de witte mars
het brengt me steeds weer
aan het huilen
time to say goodbye
Reacties op dit gedicht
| angelwings: | Dinsdag, februari 24, 2009 20:22 |
| terugdenkend aan ge gebeurtenissen met kim de gelder hier bij ons in dendermonde in fabeltjeslang:( liefs angel ps. nicley written |
|
| fairyofsuicide: | Donderdag, februari 12, 2009 19:15 |
| :( heel mooi geschreven ga zo door. je hebt een leuke manier van schrijven:D dikke kus en knuf ps bedankt voor je comment | |
| tinkelbel10: | Dinsdag, februari 10, 2009 20:35 |
| gruwelijke gebeuren...en het houd maar niet op...prachtig geschreven liefs Tina |
|
| isolina: | Dinsdag, februari 10, 2009 17:19 |
| liefs . maria (isolina) | |
| Elenore De Groote: | Dinsdag, februari 10, 2009 12:01 |
| Ja, het was idd te gruwelijk om te begrijpen. Het maakt die tijd bitter. De meisjes in nagedachtenis. Groetjes, Elenore xxx | |
| Lily May Parker: | Dinsdag, februari 10, 2009 11:23 |
| ja, in die 15 jaar tijd zijn er ondertussen weer gruwelijke feiten gebeurt, ik kan dat eigenlijk niet zo goed aan... liefs LilY may |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||