Nooit meer samen...
Nooit meer samen, samen
spreken zonder geluid
herkenning door één blik
een streling over mijn huid
De grote wereld werd klein
onbeduidend voor ‘t moment
je kon niet langer bij me zijn
iets, wat nooit écht went
Die kille leegte zonder jou
is moeilijk te beschrijven
wat rest zijn de herinneringen
die wél bij mij zullen blijven...
spreken zonder geluid
herkenning door één blik
een streling over mijn huid
De grote wereld werd klein
onbeduidend voor ‘t moment
je kon niet langer bij me zijn
iets, wat nooit écht went
Die kille leegte zonder jou
is moeilijk te beschrijven
wat rest zijn de herinneringen
die wél bij mij zullen blijven...
Reacties op dit gedicht
| Meneer Zes: | Woensdag, februari 11, 2009 23:25 |
| Hmmm.... Ik wordt er bijna zelf verdrietig van... Meneer 6 |
|
| isolina: | Woensdag, februari 11, 2009 11:25 |
| herkenbaar , afscheid . verdriet gemis . knuff maria (isolina) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ingna | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||