Vaak zitten we nog aan het water
Samen zonder vragen over later
De zon die in je ogen weerkaatst
Het licht dat jou diep in mijn hart plaatst
Het gaat nooit meer uit
Het brandt
onder mijn huid

De zon in je ogen
snijdt dwars door me heen
in mijn herinneringen aan jou
in mijn wereld van steen
Zo sta je weer voor me
in al jouw stralende pracht
maar het enorme licht
kost me al mijn kracht

Jouw hoofd leunt op mijn knie
Je glimlacht vol magie
De bries die je haar verward
De storm die je veroorzaakt in mijn hart
Maar ik blijf nog steeds lopen
met m’n gezicht in de wind
Het snijdt mijn vel open
terwijl het m’n ogen verblindt

Zo sta je weer voor me
en wil je me terug
Maar tussen jou en mij
bezweek de brug
Kijk toch achterom
Kijk alsjeblieft achterom
Zo sta je opnieuw voor me
en raakt me jouw rijkdom,
je fortuin aan schoonheid
en raak ik jou
nooit meer kwijt