Scheiden
Scheiden.
Ze hadden elkaar echt trouw beloofd
En wilden zich aan elkaar toewijden
Tot dat de dood hen eens zou scheiden
Doch het liefdesvuur was snel gedoofd.
Ze gingen met veel moeite uit elkaar
Ook met pijn en verdriet in het hart
Het samenleven werd hen te benard
Ze maakten hun beloften niet waar.
Het is niet de wens van God, de Heer
Dat man en vrouw elkaar verlaten
En niet meer verder willen praten
Maar Gods liefde keert steeds weer.
God zal nimmer van ons scheiden
Hij houdt Zijn woord gestand
En houdt ons in Zijn sterke hand
In al ons verdriet en in ons lijden.
Ondanks ons menselijk falen
En ons menselijk onvermogen
Blijft God met ons bewogen
Ook in deze, toch diepe dalen.
Fedde Nicolai
Reacties op dit gedicht
| Fedde Nicolai: | Zondag, februari 15, 2009 21:31 |
| Aan Samhain. Het betreft mijzelf niet hoor! Maar jouw goede woorden kunnen misschien anderen tot steun zijn. Met een hartelijke groet, Fedde |
|
| Samhain: | Zondag, februari 15, 2009 17:33 |
| Sterkte Fedde, je deed niets verkeerd hoor in Gods ogen, zoals je al schreef in je gedicht, k weet hoe je je voelt, je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor!!! Liefs Samhain X | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fedde Nicolai | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||