een februarizondag
grijze hemel droeft ‘t gezucht
tussen zwevende kristallen
cirkelen rusteloos de kraaien
door een diepgevroren lucht
‘t donkere woud lijkt afgezet
en verdwijnt al in het vale
water roert onder het ijs aan kale
oever dat zacht klokkend roept
lege koude tracht te manen
lente reeds in tijd te wanen
die nog achter nevel staat
zeldzaam eenzaam en verloren
kruipt ‘t verlangen tussen oren
tot de winter mij verlaat.
sunset 16-02-2009
Reacties op dit gedicht
| Gewoon Amy: | Maandag, februari 16, 2009 14:59 |
| Een prachtschrijven liefs amy |
|
| arie: | Maandag, februari 16, 2009 12:00 |
| Ik hoop dat het wintergevoel je spoedig verlaten mag Ingo.. Liefs, arie |
|
| dichterbij: | Maandag, februari 16, 2009 10:36 |
| schitterende voorstelling live groet |
|
| Cora (ZIJ): | Maandag, februari 16, 2009 10:03 |
| Die laatste strofe, erg mooi! :) | |
| ~MeLoDy~: | Maandag, februari 16, 2009 09:33 |
| ja... het is tijd voor de lente :) gr. MeLoDy |
|
| lommert: | Maandag, februari 16, 2009 09:10 |
| winters gebeuren in toch al wat lente-tonen;) stevige groet willem |
|
| lonely 1: | Maandag, februari 16, 2009 08:42 |
| zoals steeds, schitterend jouw woorden, liefs en knuff, hilde |
|
| Cornelia.dvw: | Maandag, februari 16, 2009 08:36 |
| Brrr. laat de kou maar snel achter je. Maar het is wel genieten van de kracht van je woorden. Liefs, Cornelia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||