Chroom

Chroom
-Hoogval-

Haar ogen weerspiegeld
in zilveren servies.
Zelfbeeld in negatief,
zijdegroen in watergloed.

Haar amethisten huilen
zachte grijze tranen,
ijzeren diadeem verglijdt
bedekt een blauw gelaat.

Verchroomde verschijning,
haar geest op de fles
zachtjes ademend, verbleekt
graait ze naar moed.

Borden verkleuren, zwart
als jaren voorbij denderen
haar hoogmoed verdwenen
het evenbeeld verjaart.

Geschreven door

Punt

Reacties op dit gedicht

Punt vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

kerima ellouise:	Woensdag, februari 18, 2009 12:29
hoogmoed komt zichzelve tegen in waardeverlies ? zoiets ? liefs kerima ellouise

Cora (ZIJ):	Woensdag, februari 18, 2009 12:18
Zelfbeeld in negatief, hmmzz, in aparte sfeer geschreven, fictief staat er, snap hem niet zo geloof ik :) liefs,

Over dit gedicht