Onbereikbaar
...
Kleine sprongetjes slechts
scheiden ons
handen haast ineen
misschien één stapje nog
Langzaam lopen wij verder
onze haren maken reeds
dezelfde krul
we zwijgen - zonder meer
Haar kleren zoeken
de plooien van mijn trui
als lippen in een kus
en ik wil springen
Wind en adem
onherkenbaar geworden
zo dichtbij en toch
zo ver weg
F.
Kleine sprongetjes slechts
scheiden ons
handen haast ineen
misschien één stapje nog
Langzaam lopen wij verder
onze haren maken reeds
dezelfde krul
we zwijgen - zonder meer
Haar kleren zoeken
de plooien van mijn trui
als lippen in een kus
en ik wil springen
Wind en adem
onherkenbaar geworden
zo dichtbij en toch
zo ver weg
F.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Maandag, maart 02, 2009 19:46 |
| En dit....maakt warm, zo warm en nodig... Glimlachende lippen, getuit. Te ver weg maar gemeend... ~X~ |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, februari 20, 2009 14:21 |
| mooi beeld laat je hier voorbijwandelen! liefs kerima ellouise |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 20, 2009 11:38 |
| Prachtig invoelend mooi geschreven! Liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||