Tot hij opgeeft 192
Titel: De wereld laat je niet met rust (schilderij)
Filoëzie
Uit 'Herboren' (doorlopend gedicht)
... Hij is herboren, het zelf is zijn ik geworden.
Tot hij opgeeft
Lijden is er niet meer. De pijn is
alleen nog maar de overlast die
de machten hem bezorgen, om
hem toch nog voor zich te winnen.
Voor het gemak, het speeksel van
de onzin verspillen, omdat hij het
beu geworden is Murphy's wet te
moeten ondergaan. Het eeuwig
gesar, het zenuwslopend geduvel
rondom hem. Wil hij stilte, wij be-
zorgen hem lawaai! Wil hij rust,
wij hangen luidsprekers in de
bomen! Werkt hij, wij zullen hem
wel verstoren! Ontspant hij zich,
zij spannen hun bogen! Tot hij
toegeeft, tot hij opgeeft! Tot hij
smeekt bij de wereld te mogen be-
horen! Maar hij smeekt niet, zij
moeten verder pogen, tot hij van
ellende weer in zijn lichaam gaat.
Als hij maar aan één hartstocht
wou toegeven! Hij zou onze macht
in de wereld versterken, want hij
bezit het weten. Is hun opdracht
te groot voor hun arme krachten?
De pijn die je nooit toestaat te
rusten. Of liever, het niet mogen
rusten dat je pijn doet krijgen. De
wereld heeft gezworen dat je niet
tot rust mag komen. Zodat de her-
geboorte niet plaats kan grijpen.
Wie is er bang dat je hart tot rust
komt, dat je de heerlijkheid mag
smaken? Honend en smalend wordt
ontkend dat je in woelwater moet
leven. De nood van de onrustige
zielen, die te pas en te onpas la-
waai moeten maken. Ze worden de
pilaar gewaar, die hen onrustig, nog
onrustiger, maakt. Koste wat het
kost mag hij niet pralend pralen,
priemend in de blauwe lucht. Zijn
witheid mag hun ogen geen pijn
doen. Hun geest kan niet tegen
strakheid. Of liever, hun geest
wordt door de strakheid herinnerd.
Hun gefrustreerde zielen worden
onrustig en moeten helderheid be-
wolken met bliksemschichten.
Gedonder moet er zijn, zodat hij
wordt afgeleid die de geest zal
brengen. Die hergeboren zal wor-
den, en hen door de rust die hij
uitstraalt onrustig maken zal. Hij
moet gemeden worden, zijn rijkdom
wordt gevreesd.
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Dinsdag, februari 24, 2009 00:37 |
| ik ben een beetje laat met lezen vandaag...maar heb het gelezen, heel graag zelfs lief Tina |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, februari 24, 2009 00:35 |
| Voor Meneer Zes: Bedankt Ayesha, voor je positief reageren! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, februari 24, 2009 00:34 |
| Voor Hazen: Bedankt Hazen dat je het de moeite vond te komen lezen en te reageren met eencompliment! Hartelijke groetjes, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, februari 24, 2009 00:31 |
| Voor Jannie scheybeler de Jonge: De sterkte die je me toewenst zal ik zeker aanvaarden en gebruiken. Dank je! Hartelijke groet, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, februari 24, 2009 00:28 |
| Voor Quicksilver: Bedankt Dicky, dat je ook mijn beeldend werk kan waarderen! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Quicksilver: | Maandag, februari 23, 2009 13:53 |
| Ten eerste wil ik je een complement geven voor je schilderkunst! Met volle aandacht de tekst gelezen, interresant stuk! Liefs,dicky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, februari 23, 2009 11:52 |
| bedankt voor je reaktie en jij sterkte | |
| Hazen: | Maandag, februari 23, 2009 08:26 |
| Nec plus ultra overheerst uiteindelijk de onrust van zijn rijkdom (tot hij opgeeft)... indenkend schrijven en graag gelezen Jacky! Liefs, |
|
| Meneer Zes: | Maandag, februari 23, 2009 02:19 |
| ... | |
| Meneer Zes: | Maandag, februari 23, 2009 02:18 |
| Herkenning... een stukje verder nog. Mvg. Meneer Zes |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, februari 23, 2009 02:16 |
| gelezen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||