teder is leder
ik zie ze rondom mij
ze zijn er
ze zijn er allemaal
ik kan mijn ogen sluiten
maar dan zijn ze er nog allemaal
ze zijn mijn ziel
ze zijn wie ik ben
afgewisselde bewegingen
van mensen in de menigte
in de leegte rondom mij
vluchten is gevangen
mijn ogen die vergroten
de gewoonte van de zweep
het ondergaan en begaan
het zit in mij
het is een deel van mij
een verborgen deel
dat ik zo gewoon geworden ben
het leder is mijn huid geworden
de pijn is mijn genot
vriendelijkheid is hypocriet
doe me pijn en je bestaat
als je hetzelfde ondergaat
het geven en het nemen
dat doe ik allebei
dat ben ik allebei
te lang gezworven
in potloodschetsen
van hoe de maatschappij hoort te zijn
te lang mijn best gedaan
zonder iets terug te krijgen
te weinig gekregen
van de hulp die ik zocht
mijn hulp is nu mijn beul
en mijn vrienden mijn pijn
dobberend op een rivier van rood
stroomafwaarts druipend
naar een niet te vermijden waterval
de val is het geheel
er bestaat niets zonder barsten
vernietiging om te zijn
en even te wezen
in de pijn
de geur van het leder
dat tintelende aroma
gespoten of gebrand
gemarkeerd in mij
het is alleen mijn wil
en als ik werk
als ik studeer
als ik geniet
dan zie ik hen allemaal
teder in leder
zien is voelen
begrip is ervaring
genot is doen
kennis is plezier
teder is leder
ze zijn er
ze zijn er allemaal
ik kan mijn ogen sluiten
maar dan zijn ze er nog allemaal
ze zijn mijn ziel
ze zijn wie ik ben
afgewisselde bewegingen
van mensen in de menigte
in de leegte rondom mij
vluchten is gevangen
mijn ogen die vergroten
de gewoonte van de zweep
het ondergaan en begaan
het zit in mij
het is een deel van mij
een verborgen deel
dat ik zo gewoon geworden ben
het leder is mijn huid geworden
de pijn is mijn genot
vriendelijkheid is hypocriet
doe me pijn en je bestaat
als je hetzelfde ondergaat
het geven en het nemen
dat doe ik allebei
dat ben ik allebei
te lang gezworven
in potloodschetsen
van hoe de maatschappij hoort te zijn
te lang mijn best gedaan
zonder iets terug te krijgen
te weinig gekregen
van de hulp die ik zocht
mijn hulp is nu mijn beul
en mijn vrienden mijn pijn
dobberend op een rivier van rood
stroomafwaarts druipend
naar een niet te vermijden waterval
de val is het geheel
er bestaat niets zonder barsten
vernietiging om te zijn
en even te wezen
in de pijn
de geur van het leder
dat tintelende aroma
gespoten of gebrand
gemarkeerd in mij
het is alleen mijn wil
en als ik werk
als ik studeer
als ik geniet
dan zie ik hen allemaal
teder in leder
zien is voelen
begrip is ervaring
genot is doen
kennis is plezier
teder is leder
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Donderdag, februari 26, 2009 11:27 |
| Graag heb ik dit gedicht van jou bedachtzaam gelezen en daarnaast bedank ik jou voor je reactie van afgelopen dagen. groetje, Fari |
|
| tinkelbel10: | Maandag, februari 23, 2009 23:37 |
| pijn is ook niet mijn genot...;) groetjes Tina |
|
| angelwings: | Maandag, februari 23, 2009 20:51 |
| dank je:) ik denk niet dat ik wraak neem want anders wordt ik nog gestraft terwijl ik niets fout heb gedaan,ik laat de rechtbank hun werk doen ookal duurd het zo lang:( en ben ik erg bang.. dank je voor je steunende reacties:) liefs angel |
|
| Meneer Zes: | Maandag, februari 23, 2009 20:36 |
| Hoever moet ik gaan?? Greetz, 6 |
|
| angelwings: | Maandag, februari 23, 2009 20:11 |
| :) fijn voor jou als je daar genot van hebt dank je voor al je reacties.. ik hoop dat ze hem zullen straffen liefs angel |
|
| SWQ: | Maandag, februari 23, 2009 20:08 |
| Jouw scenes zijn ook niet mis :P | |
| Quicksilver: | Maandag, februari 23, 2009 14:18 |
| Nou pijn is niet mijn genot, maar ieder zijn smaak;) liefs,dicky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, februari 23, 2009 14:06 |
| gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||