‘k kan enkel lieven
hoe licht verzamelen
uit het lover van een herfst
- zonder ogen -
en eerste druppels likken
van een gelaat
- zonder mond -
niet opgevangen
wind door zeilen
een drielingeik
verzegeld zien
door storm
die mij jaagt
huilend ween ik
leunend tegen stam
om alle liefdes
ogen gesloten
en op mijn lippen zout.
sunset 24-02-2009
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Woensdag, februari 25, 2009 01:08 |
| prachtig verwoord liefs Tina |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 24, 2009 21:32 |
| Jij schrijft tegenwoordig in een melancholische gemoedstoestand lieve ingo! Hoop dat alles goed met je is! liefs,dicky |
|
| nana: | Dinsdag, februari 24, 2009 19:16 |
| voelbaar... intens prachtig! |
|
| hiljaa: | Dinsdag, februari 24, 2009 10:08 |
| intens droefmooi verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||