Alf laila wa-laila.Omdat de reis van ons verlangen, niets meer is dan een verre droom. De berzorgings waanzin, alsof we zullen wederkeren van het aftellen, naar de dag dat we sterven. Het licht omhelzen alsof het bekoren van eigen vlees ons minder tot waanzin zal drijven. Waar schoonheid vergaat maar wij zullen blijven. Ik kan het niet meer, de kracht opbrengen om in stilte te blijven staan. Niet meer verder te kijken dan morgen alsof de dagen daarna niet zullen bestaan. Het doet me denken aan luchtledig en vlindervleugels alsof teer en kwetsbaar altijd samen gaan. In duizend en een nacht kleurschakering, alsof de wereld in goud, stralender lijkt. Ik ben het maar in de droom van mijn leven, kwetsbaar, sterfelijk, maar heel aanwezig. Wie ben jij?
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2009 | ||
Thema's: |