In vorm, vurige kern...
Na lang en hard werken, komt ik eingelijk een beetje in vorm.
Het vuur brandt van binnen.
Kon eerst niet zo heel erg veel, voelde me zwak.
Maar ik begin steeds meer terrein te winnen.
De vurige kern stimuleert tot de grens te gaan.
Soms zelfs er over, niet té gek hoor.
Me er door heen te slaan.
Blik op oneindig en ga er voor.
Stevige klanken in de oren.
Focus, concentratie op het scherpst van de snede.
Zo tevreden was ik lang niet meer over mijzelf.
Volle kracht vooruit is wat het motto wordt.
Op naar het persoonlijke wasbord!
Reacties op dit gedicht
| Metal Erik: | Vrijdag, maart 06, 2009 17:58 |
| Ha ha ha, zo''n opmerking kan ik ook alleen van jou verwachten! | |
| Aquelle: | Vrijdag, maart 06, 2009 10:56 |
| Ik gun je van harte een sixpack maar met een beertender ben je net zo''n goede drinkebroeder ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metal Erik | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||