stille waarheid
hoe wij in stilte de waarheid
al spraken was een feit
dat wij niet voor elkaar gemaakt waren
eindeloze maanden 1 kus 1 aanraking
geen einde aan de pijn
je bent een afwezige die zo tastbaar
aanwezig is
in stille hoop bleef ik staan
denkend dat ik de gene was die alles fout had gedaan
en al die waardeloze dromen
brengen me niet na waar jij bent
ik mag in stilte spreken
ik heb je liefde nooit gekend
na maanden van stilte die de waarheid
zo naakt gaf
mag ik je een vriend noemen
gewoon om mee te lachen en soms
om mee te huilen
maar we hoeven de waarheid niet meer in stilte te verschuilen
al spraken was een feit
dat wij niet voor elkaar gemaakt waren
eindeloze maanden 1 kus 1 aanraking
geen einde aan de pijn
je bent een afwezige die zo tastbaar
aanwezig is
in stille hoop bleef ik staan
denkend dat ik de gene was die alles fout had gedaan
en al die waardeloze dromen
brengen me niet na waar jij bent
ik mag in stilte spreken
ik heb je liefde nooit gekend
na maanden van stilte die de waarheid
zo naakt gaf
mag ik je een vriend noemen
gewoon om mee te lachen en soms
om mee te huilen
maar we hoeven de waarheid niet meer in stilte te verschuilen
Reacties op dit gedicht
| funisgone: | Vrijdag, maart 06, 2009 15:29 |
| pijnlijk mooi |
|
| *only-tears*: | Vrijdag, maart 06, 2009 11:08 |
| erg mooi geschreven Altijd moeilijk dit soort momenten, en al lijkt het niet zo...eens komt er een dag dat je met een glimlach terug kijkt op dit gedicht...wetend dat je je echte liefde gevonden hebt.. xxx *only-tears* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: predence | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||