Reis vol golven
Mijn verhaal begint met een reis naar een nieuw land.
Het land met kusten, onbekend voor mij.
Waar mijn avontuur zal eindigen is mij niet bekend.
Alleen een pijnvol einde is mij hierin vergund.
Terwijl ik reis laat ik mijn gedachtes varen.
Als kleine bootjes beklimmen ze de woelige wateren.
Elke golf een weerspiegeling van mijn pijn.
Waarheen zal ik nu varen, welk gesternte zal ik vanavond aanschouwen?
Maar het is niet de sterren wiens schoonheid ik aanbid.
Het is noch de maan, die uw gelaat benijdt.
Slechts de zon geeft mij hetzelfde maar dan verzwakt.
Verwarm me nog eenmaal met uw warmte...... voordat ik ga
Het land met kusten, onbekend voor mij.
Waar mijn avontuur zal eindigen is mij niet bekend.
Alleen een pijnvol einde is mij hierin vergund.
Terwijl ik reis laat ik mijn gedachtes varen.
Als kleine bootjes beklimmen ze de woelige wateren.
Elke golf een weerspiegeling van mijn pijn.
Waarheen zal ik nu varen, welk gesternte zal ik vanavond aanschouwen?
Maar het is niet de sterren wiens schoonheid ik aanbid.
Het is noch de maan, die uw gelaat benijdt.
Slechts de zon geeft mij hetzelfde maar dan verzwakt.
Verwarm me nog eenmaal met uw warmte...... voordat ik ga
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sjamaan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2002 | ||
| Thema's: | ||