De doden treden stil
leven hangt aan onzichtbaar nylon
als lichtpunt zonder die warme glans
in de donkere verf van deze nacht
terwijl de doden uit lager wal treden
de witte raaf van de onnozelen vlucht
door een lege straat zonder zomer
binnen zijn kooi gesloten zit de dag
terwijl in menig huis schaamte brandt
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zondag, maart 08, 2009 19:12 |
| Achter de tred van stilheid gelezen! liefs,dicky |
|
| Meneer Zes: | Zondag, maart 08, 2009 17:05 |
| Ik lees veel diepzinnige opmerkingen, die van ela is er een van. Heel aardig verwoord! Mr.6 |
|
| johandedichter: | Zondag, maart 08, 2009 01:39 |
| de angst duipt eraf maar in dit gedicht weet je dat angst een slechte raadgever is? fijne zondag gr johan |
|
| ela: | Zondag, maart 08, 2009 00:38 |
| Doden leven in de geest van mensen die ze insluiten of vrij laten. ela |
|
| Rudolf: | Zondag, maart 08, 2009 00:32 |
| lees: die als: een | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rudolf | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||