Ingetogen
ze luisterde ingetogen
met gedweee ogen
en dacht in zichzelf
aan wat anders,
en terwijl
een spraakwaterval
gutsend als warm bloed
sproot uit zijn mond,
zei ze 'k ben moe
van 't woelen en voelen
en hoorde zichzelf moed inpraten
al wist ze niet hoe,
't volgend gevecht
met de moed der wanhoop
te beslechten.
met gedweee ogen
en dacht in zichzelf
aan wat anders,
en terwijl
een spraakwaterval
gutsend als warm bloed
sproot uit zijn mond,
zei ze 'k ben moe
van 't woelen en voelen
en hoorde zichzelf moed inpraten
al wist ze niet hoe,
't volgend gevecht
met de moed der wanhoop
te beslechten.
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Woensdag, maart 11, 2009 06:34 |
| Als iemand die vaak de waterval is kan ik me best inleven hierin. :D Leuk neergezet. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: XAVIER | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||