kort geleefd, veel verwoest
Soms denk ik na over het leven
Dan kijk ik naar de wolken
En begin dan plotseling te beven
Want mijn bloed gaat door woede kolken
De wereld is zo mooi van natuur
En het leven van een mens is van korte duur
Dan moet je, als je het ziet, toch huilen
Hoe de mensen de wereld vervuilen
Dan kijk ik naar de wolken
En begin dan plotseling te beven
Want mijn bloed gaat door woede kolken
De wereld is zo mooi van natuur
En het leven van een mens is van korte duur
Dan moet je, als je het ziet, toch huilen
Hoe de mensen de wereld vervuilen
Reacties op dit gedicht
| Sirin: | Woensdag, oktober 25, 2000 15:17 |
| you said it ! Als we allemaal nou maar eens konden denken al jij en die gasten die hier een reactie op hebben gegeven, dan komen we een heel eind. -XXXX- from me to you. | |
| Firebolt: | Woensdag, oktober 25, 2000 08:41 |
| Ben het helemaal met je eens..! Een mooi gedichtje.... | |
| arie: | Woensdag, oktober 25, 2000 04:46 |
| Beste Robin Waren er maar meer mensen zoals jij..... met oog voor onze natuur. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: robin sieverdink | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||