jij...
jij stal mijn onzekerheid
en hing het aan de wilgen
de knoppen kondigden aan
dat het groen komen zou
en ik niet meer vond
wat me beperkte
jij hielp me graven
naar de kracht
die diep in me zou zitten
ver van de ik die ik was
en jij vond het
gewoon omdat je beter keek
jij geloofde in me
hield me hand vast
liet me groeien
huilen en lachen
jij was degene
die me liet zien
dat ik het ook zelf kan
al doe ik het liever met jou
samen...
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Donderdag, maart 12, 2009 14:51 |
| lijkt me geweldig om zo iemand naast je te hebben die onvoorwaardelijk steun geeft! liefs kerima ellouise |
|
| red one: | Donderdag, maart 12, 2009 10:38 |
| Sterke meid! :) | |
| hiljaa: | Donderdag, maart 12, 2009 09:13 |
| zeer intens verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| CBR: | Donderdag, maart 12, 2009 08:57 |
| :( leest droevig en sterk tegelijk. liefs cbr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||